Marie Kondo, 'Magia sprzątania' - subiektywna opinia.

   

Witajcie!

  

   Na książkę o japońskiej sztuce sprzątania KonMari, opracowanej przez Marie Kondo zdecydowałam się ze względu na ciągnący się w nieskończoność remont i chęć powrotu do nowej, czystej, uporządkowanej przestrzeni. Początkowo, zainspirowana wpisami Anny (Vivianna does makeup) o tzw. ‘capsule wardrobe’ – projekcie zakładającym tworzenie sezonowej garderoby, składającej się z określonej ilości elementów, oraz ‘Elementarzem stylu’ Kasi Tusk, moje ‘odgracanie’ miało ograniczyć się jedynie do szafy. Z czasem, gdy na horyzoncie pojawiła się pozycja ‘Magia sprzątania’ postanowiłam z jej pomocą pójść o krok dalej.

   Autorka mówi w książce o sprzątaniu w kontekście oczyszczania przestrzeni z tego, co w niej zbędne i uporządkowania jej – nie znajdziemy tu porad typu: ‘jak najskuteczniej usunąć kamień z baterii pod prysznicem?’. Marie zajmuje się raczej psychologicznym wymiarem sprzątania i tym, jaki wpływ ma na nas przestrzeń, w której żyjemy. Opisuje zależność między naszym stanem emocjonalnym i sytuacją życiową a stanem naszego mieszkania. Czy jest to coś odkrywczego? Nie sądzę, jednak na najprostsze rzeczy czasami najtrudniej wpaść. Na przykładzie presji i stresu związanych z nadchodzącymi egzaminami tłumaczy, dlaczego właśnie wtedy, zamiast zabrać się za naukę,  zaczynamy sprzątać. Nasz mózg, zamiast skupić się na istocie naszego stresu, natrafiając na coś, co wymaga uporządkowania, koncentruje się na tej błahej w tym momencie rzeczy, uciekając tak naprawdę od ważniejszego problemu. To samo autorka odnosi do ważniejszych spraw życiowych i według niej, dopiero w momencie, kiedy pozbędziemy się bałaganu i przedmiotów, które w niczym nam już nie służą, będziemy w stanie dostrzec prawdziwe źródło naszego chaosu, zarówno tego fizycznego, namacalnego jak i tego w naszych głowach.

   

   Marie dzieli sprzątanie na dwa główne etapy – wyrzucanie i porządkowanie, które według niej, wykonane w tej kolejności są gwarantem sukcesu. Przy selekcjonowaniu rzeczy ma ustaloną konkretną kolejność, której zaburzenie może negatywnie wpłynąć na całą operację. Zaleca rozpoczęcie wyrzucania od rzeczy najłatwiejszych, takich jak ubrania czy książki a zakończenie na rzeczach najbardziej problematycznych, czyli tych, które wiążą się z jakimś sentymentem. Wszystko po to, aby rozwinąć w sobie umiejętność podejmowania decyzji. Jeżeli na samym początku sięgniemy po to, z czym najtrudniej nam się rozstać, możemy utknąć w miejscu. Zaczynając w odpowiedniej kolejności budujemy też wiarę we własne możliwości, pewność siebie i pewność swoich wyborów, co z kolei przekłada się na naszą psychikę.

   

   Według autorki najlepszym kryterium oceny tego, czy dana rzecz ma z nami zostać czy nie, jest fakt, czy dana rzecz sprawia nam radość. Otaczanie się jedynie takimi przedmiotami pozytywnie wpływa na nasze życie i odbija się też na innych jego sferach, niż tylko dobre samopoczucie w mieszkaniu.

   W tym wszystkim jest jakaś część prawdy, jednak nie zgadzam się z każdym słowem zawartym w książce. Nie uważam, żeby samo sprzątanie miało aż tak ogromną moc sprawczą. Wszystko zależy od sytuacji. Sprzątanie i porządkowanie naszej przestrzeni może wspaniale oczyścić umysł, atmosferę, podnieść poziom zadowolenia, polepszyć samopoczucie, popchnąć do działania i pomóc spojrzeć w siebie, odkryć to, czego tak naprawdę oczekujemy od życia, jednak samo w sobie nie stanowi remedium na wszystkie problemy.

   Wiele elementów ‘Magii sprzątania’ jest dla mnie zbyt radykalnych lub zbyt fanatycznych. Nie wyobrażam sobie rozstawania się z książkami czy ze zdjęciami. Obie te grupy mają dla mnie tak ogromną wartość, że wyrzucanie ich to prawie barbarzyństwo. Witanie się z domem i z rzeczami po powrocie? Każdorazowe opróżnianie torby z całej jej zawartości i układanie wszystkiego na swoich sztywno wyznaczonych miejscach, dziękując za pomoc w ciągu dnia? Nie. Nie wyobrażam sobie także zwijania w rulony rajstop, czy skarpet oraz składania ubrań w taki sposób, aby wszystko stało pionowo w szufladach. O stawianiu laptopa na półce pionowo, jak książkę, nie wspomnę.  

   Nie zgadzam się również z tym, aby trzymać na półkach ubrania pozasezonowe razem z sezonowymi. Dzięki takiej praktyce w mojej szafie powstaje jeszcze większy chaos, więc swoją sprawdzoną metodą dalej będę je rozgraniczać.

   Nie zgodzę się z tym, aby zrywać etykiety ze wszystkich opakowań, niezależnie od przeznaczenia. Autorka tłumaczy, że pozwoli to uniknąć ciągłego atakowania nas informacją, która na długi czas zostaje w podświadomości, uniemożliwiając nam osiągnięcie spokoju wewnętrznego. Na etykietach są terminy ważności, składy, sposoby użycia a w przypadku środków chemicznych odpowiednie ostrzeżenia i instrukcje. Nie znalazły się tam bez powodu.

  

   Marie odrobinę rozjaśniła mi w głowie i przekazała kilka istotnych rzeczy o sensie całego przedsięwzięcia, jakim jest oczyszczenie swojej przestrzeni. Pomimo wielu błędów w druku i wrażenia, że mniej więcej połowa książki to ta sama treść pisana innymi słowami, nie była to zła lektura. W jakiejś części okazała się pomocna, jednak czy jest to książka którą musisz mieć? Raczej…nie. O wiele bardziej podobała mi się propozycja wymieniona we wstępie, czyli ‘Elementarz stylu’. Pomimo ograniczenia jedynie do kwestii garderoby, wyniosłam z niej o wiele więcej niż z ‘Magii sprzątania’.

 

Czytaliście? Dajcie znać jakie są wasze wrażenia.

Kasia.